Bitwa pod Ignacewem – bitwa powstania styczniowego rozegrana 9 czerwca 1863 roku w okolicach Ignacewa. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił polskich.
Przebieg[]
Przed bitwą[]
1 czerwca 1863 roku Edmund Callier został mianowany przez Rząd Narodowy, naczelnikiem sił zbrojnych województwa mazowieckiego. Płk. Callier udał się na Kujawy, gdzie współpracując z istniejącymi oddziałami, rozpoczął organizację nowego oddziału.
Rosjanie, którzy dowiedzieli się o tworzeniu nowego oddziału, postanowili zdusić go w zarodku. W tym celu wysłano trzy kolumny wojska. Pierwsza z nich, zmierzająca z Łęczycy liczyła 7 rot piechoty, 2 szwadrony huzarów oraz pięć dział. Druga kolumna pod dowództwem mjr. Nielidowa składała się z 5 rot piechoty i dwóch dział. Trzecia kolumna pod dowództwem mjr. Marianowicza składała się z 2 rot piechoty i szwadronu huzarów.
Już 8 czerwca polscy zwiadowcy spostrzegli siły rosyjskie i zameldowali o tym pułkownikowi Callierowi. Postanowił on zwinąć obóz i wycofać się na południowy zachód. Polski dowódca nie zdawał sobie sprawy z rosyjskiej kolumny działającej na południu. W okolicach wsi Ruda zarządzono postój na odpoczynek.
Bitwa[]
Po godzinie odpoczywania oddziały polskie zostały zaatakowane przez kolumnę mjr. Marianowicza. Niespodziewany atak wprowadził panikę w powstańcze szeregi. Ogień otworzyli dobrze ukryci strzelcy rosyjscy. Powstańcy chaotycznie chwycili za broń, ale z pola walki uciekło około 40 kawalerzystów.
Dowódzący oddziałem Callier i Raczkowski opanowali sytuację. Uformowali szeregi strzelców na grobli, którzy rozpoczęli ostrzał żołnierzy rosyjskich wychodzących z lasu. Rosyjska jazda szykowała się do szarży, ale uprzedził ją polski kontratak kosynierów i strzelców. Raczkowski osobiście poprowadził atak, podczas którego rosyjska jazda zaczęła się cofać. Równocześnie zaczęły się chwiać szeregi rosyjskie piechoty, która po kolejnym polskim ataku, ruszyła do odwrotu. Na prawym skrzydle polska kawaleria rozbiła huzarów, którzy ruszyli w kierunku Ignacewa. Polacy kontynuowali pościg przez las. Rosjanie przeszli do obrony pomiędzy wsiami Stara Ruda i Ignacewo. Kolejny atak powstańców zepchnął rosyjskich żołnierzy do Ignacewa, gdzie obsadzili chaty, które przetrwały po walkach rozegranych 8 maja. Rosjanie otworzyli ogień z chat, który powstrzymał powstańców. Raczkowski stanął na czele kolejnego ataku, podczas którego w ogniu stanęło kilka budynków obsadzonych przez Rosjan. Do niewoli dostał się kpt. Malewicz, który jako Polak służył w carskim wosjku i walczył przeciwko powstaniu. Reszta sił rosyjskich w nieładzie ruszyła do ucieczki. Do kolejnego natarcia ruszyli powstańcy, którzy koło olszynki dopadli Rosjan.
Na przwym skrzydle, ludzie Edmunda Calliera również spychali Rosjan. Atak w okolicach Starej Rudy nie rozbił Rosjan, którzy korzystając z wypoczętych konii, uciekli z pola bitwy.
Walka zakończyła się około godziny 22. Za uciekającymi siłami rosyjskimi planowano wysłać polską kawalerię pod dowództwem Mierzyńskiego, ale do pościgu nie doszło.
Po bitwie[]
Druga bitwa pod Ignacewem zakończyła się zwycięstwem sił polskich. Sprawnie działało polskie dowództwo, a siły Skrzyńskiego atakowały tyłu kolumny Nielidowa, tak by ten nie mógł dołączyć do walki. Straty polskie wynosiły około 4 zabitych i 10 rannych.
Rosjanie stracili 20 zabitych i rannych.
Zobacz też[]
- bitwa pod Ignacewem rozegrana 8 maja 1863 roku.