Ignacy Laskowski (ur. 22 marca 1833 roku w Gorszczynie, zm. 4 czerwca 1871 roku w Bukareszcie) – powstaniec styczniowy w stopniu pułkownika, naczelnik wojenny województwa kowieńskiego, dowódca powstańczego oddziału.
Biografia[]
Ignacy Laskowski urodził się 22 marca 1833 roku w Gorszczynie. Uczył się w Korpusie Kadetów, a następnie w Szkole Artylerii w Petersburgu. Brał udział w wojnie krymskiej. Był członkiem tajnego Koła Oficerów Polskich w Petersburgu.
Po wybuchu powstania styczniowego dołączył do walki. Uczestniczył w wyprawie na Litwę gen. Zygmunta Sierakowskiego. Brał udział w bitwie pod Ginietynami. Podczas przegranej bitwy pod Birżami, w miejsce rannego Sierakowskiego, przejął dowództwo nad siłami powstańczymi. 18 maja 1863 roku został naczelnikiem wojennym województwa kowieńskiego. Próbował zorganizować wyprawę nad Morze Bałtyckie, gdzie spodziewał się morskiego transportu bronii zorganizowanego przez Teofila Łapińskiego. Współdziałał z oddziałem księdza Antoniego Mackiewicza.
Jako jeden z ostatnich dowódców powstania na Litwie utrzymał się do 1864 roku. 2 stycznia 1864 roku stoczył potyczkę pod Ibniami. W lutym opuścił Żmudź i przebywał w Prusach. Przez Rosjan został zaocznie skazany na karę śmierci. Następnie wyjechał do Francji, gdzie działał w organizacjach emigracyjnych. W 1865 roku dotarł do Rumunii, gdzie pracował jako inżynier.
Zmarł 4 czerwca 1871 roku w Bukareszcie.