Józef Edmund Żeleski (ur. 18 marca 1896 roku w Wojnarowej, zm. ?) – polski wojskowy, major piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca improwizowanego 184. Pułku Piechoty.
Biografia[]
Józef Żeleski urodził się 18 marca 1896 roku w Wojnarowej, na terenie Austro-Węgier. Podczas I wojny światowej służył w Armii Austro-Węgier, a w 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1921 roku trafił do Głównego Centrum Wyszkolenia w Krakowie, a w maju 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika. W 1928 roku awansował na kapitana. Następnie trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza. W czerwcu 1935 roku otrzymał awans na majora, a dwa miesiące później objął dowództwo nad batalionem 84. Pułku Piechoty. W 1938 roku został zastępcą dowódcy i kwatermistrzem pułku.
Po rozpoczęciu kampanii wrześniowej z nadwyżek mobilizacyjnych 84. Pułku Piechoty płk. Stanisława Sztarejki utworzono improwizowany 184. Pułk Piechoty, nad którym dowództwo objął mjr. Żeleski. Jednostka stacjonowała w Kobryniu i w składzie Zgrupowania Kobryń płk. Adama Eplera uczestniczyła w obronie miasta. Następnie brał udział w bitwie pod Kockiem. 6 października 1939 roku dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem Stalagu X B Sandbostel.
Jego dalsze losy nie są znane.