Józef Kuberski (ur. 26 sierpnia 1893 roku w Chełmnie, zm. wiosną 1940 roku w Charkowie) – polski wojskowy, podpułkownik artylerii Wojska Polskiego i ofiara zbrodni katyńskiej. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 12. Pułku Artylerii Lekkiej.
Biografia[]
Józef Kuberski urodził się 26 sierpnia 1893 roku w Chełmnie, na terenie Cesarstwa Niemieckiego. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do armii niemieckiej i walczył na froncie wschodnim. W listopadzie 1918 roku dołączył do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej służył w 10. dywizjonie artylerii polowej. W maju 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, a w styczniu 1927 roku awansował na majora. W czerwcu 1927 roku objął dowództwo nad III dywizjonem 15. Pułku Artylerii Lekkiej, a po kilku miesiącach został kwatermistrzem pułku. W sierpniu 1935 roku stanął na czele Komendy Obozu Ćwiczeń Grupa. W marcu 1938 roku otrzymał awans na podpułkownika. W 1938 roku został zastępcą dowódcy 12. Pułku Artylerii Lekkiej, a pod koniec sierpnia 1939 roku objął dowództwo nad jednostką.
Na czele pułku, w składzie 12. Dywizji Piechoty gen. Gustawa Paszkiewicza. Brał udział w bitwie pod Iłżą, a po sowieckiej agresji dostał się do niewoli. Był jeńcem obozu w Starobielsku.
Został zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie podczas zbrodni katyńskiej. Spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu.
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło pośmiertnie awansował go na pułkownika.