Historia Wiki

Józef Ratajczak (ur. 24 lutego 1897 roku w Poznaniu, zm. w nocy z 27 na 28 maja 1942 roku w Lasach Sękocińskich) – polski wojskowy, major Wojska Polskiego i członek Armii Krajowej. Podczas kampanii wrześniowej dowódca I batalionu 15. Pułku Piechoty, a następnie dowódca pułku.

Biografia[]

Józef Ratajczak urodził się 24 lutego 1897 roku w Poznaniu, na terenie Cesarstwa Niemieckiego. Podczas nauki należał do organizacji niepodległościowych i brał udział w strajku szkolnym. W 1917 roku został zmobilizowany do armii niemieckiej i uczestniczył w I wojnie światowej. W listopadzie 1918 roku powrócił do Poznania i brał udział w powstaniu wielkopolskim, gdzie dowodził kompanią Służby Straży i Bezpieczeństwa. Następnie dołączył do Wojska Polskiego i uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej oraz polsko-bolszewickiej. W maju 1919 roku awansował na podporucznika, a w czerwcu 1922 na porucznika. W październiku 1920 roku objął dowództwo nad II batalionem 55. Pułku Piechoty. Ukończył studia na Wydziale Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego. Później służył w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Poznań Miasto, a w marcu 1926 roku trafił do 58. Pułku Piechoty. Dwa lata później awansował na kapitana. W grudniu 1929 roku został przeniesiony do 7. Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Poznaniu, a w kwietniu 1933 roku trafił do 84. Pułku Piechoty. W czerwcu 1935 roku otrzymał awans na majora i objął dowództwo nad batalionem 84. Pułku Piechoty. W 1936 roku ukończył kurs w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie i został jego wykładowcą. W sierpniu 1939 roku stanął na czele I batalionu 15. Pułku Piechoty płk. Władysława Frączka.

Pułk w szeregach 28. Dywizji Piechoty gen. Władysława Bończy-Uzdowskiego uczestniczył w kampanii wrześniowej. Po zranieniu płk. Frączka dowództwo nad pułkiem przejął mjr. Walery Wieleżyński, a 6 września mjr. Ratajczak. Walczył w bitwie pod Pabianicami i obronie Modlina. Uniknął niemieckiej niewoli i rozpoczął działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej. Był komendantem Okręgu Poznań ZWZ/AK. 24 listopada 1940 roku został aresztowany przez Gestapo w Warszawie i trafił do więzienia na Pawiaku. Podczas śledztwa poddawany był torturom, ale nikogo nie wydał.

Został zamordowany w nocy z 27 na 28 maja 1942 roku w lasach Sękocińskich, koło Magdalenki.