Jan Chalecki herbu Chalecki ps. Amintowski (ur. w 1807 roku w Amintach, zm. 21 grudnia 1879 roku w Paryżu) – polski wojskowy, generał major Armii Rosyjskiej i powstaniec styczniowy.
Biografia[]
Jan Chalecki urodził się w 1807 roku w Amintach, na Litwie. Z pochodzenia był Tatarem. Dołączył do Armii Imperium Rosyjskiego i dosłużył się stopnia generała majora. Dowodził Kijowskim Pułkiem Huzarów i brał udział w wojnie krymskiej. Po wybuchu powstania styczniowego, dołączył do zrywu. Od sierpnia 1863 roku, na rozkaz gen. Edmunda Różyckiego formował 2. Pułk Jazdy Ruskiej. Po wprowadzeniu stanu oblężenia przez władze austriackie w lutym 1864 roku, jednostka uległa rozproszeniu i nie wzięła udziału w walkach. Po przejęciu władzy przez Romualda Traugutta, gen. Różycki przekazał mu dowództwo nad Pułkiem Jazdy Wołyńskiej, ale wkrótce został zastąpiony przez płk. Jana Stellę-Sawickiego. Jako najwyższy stopniem dowódca powstańczy, nie odegrał żadnej roli w powstaniu, a po jego upadku wyjechał do Francji. Uczestniczył w Komunie Paryskiej.
Zmarł 21 grudnia 1879 roku w Paryżu.
21 stycznia 1933 roku został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta II RP Ignacego Mościckiego Krzyżem Niepodległości z Mieczami.