Jan Kanty Działyński (ur. 28 września 1829 roku w Kórniku, zm. 30 marca 1880 roku w Kórniku) – polski hrabia, działacz polityczny i powstaniec styczniowy.
Biografia[]
Jan Kanty Działyński urodził się 28 września 1829 roku w Kórniku. Był synem powstańca listopadowego Tytusa Działyńskiego i Celestyny z Zamoyskich. Ukończył Gimnazjum im św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Przez trzy lata służył w wojsku pruskim, a następnie kształcił się w Berlinie i Paryżu. W 1857 roku poślubił Izabelę z Czartoryskich, córkę księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. Małżonkowie zamieszkali w Gołuchowie i kolekcjonowali sztukę. Od 1861 roku władał Kórnikiem i pałacem w Poznaniu. Po wybuchu powstania styczniowego, w lutym 1863 roku założył tzw. Komitet Działyńskiego, który organizował pomoc dla powstania. Obawiając się aresztowania dołączył do walki. Był członkiem oddziału gen. Edmunda Taczanowskiego. Po przegranej bitwie pod Ignacewem wyjechał do Francji.
W 1864 roku podczas procesu berlińskiego zaocznie został skazany na karę śmierci i konfiskatę majątku. W kwietniu 1869 roku został uniewinniony i powrócił do Wielkopolski. Angażował się w działalność kulturalną. W 1872 roku był jednym z założycieli Banku Włościańskiego w Poznaniu.
Zmarł bezpotomnie 30 marca 1880 roku w Kórniku.