Jan Karcz (ur. 16 października 1892 roku w Modlnicy, zm. 25 stycznia 1943 roku w obozie Auschwitz) – polski wojskowy, pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca Mazowieckiej Brygady Kawalerii.
Biografia[]
Jan Karcz urodził się 16 października 1892 roku w Modlnicy, na terenie Austro-Węgier. Studiował na Politechnice Lwowskiej. Po wybuchu I wojny światowej, został zmobilizowany do Armii Austro-Węgier. Walczył w Serbii i we Włoszech. W listopadzie 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Podczas wojny polsko-ukraińskiej, brał udział w obronie Lwowa. Za udział w wojnie polsko-bolszewickiej został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyżem Walecznych. W 1922 roku ukończył kurs w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu. Następnie był zastępcą dowódcy 1. Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. W 1925 roku został referentem w Departamencie Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1927 roku otrzymał awans na podpułkownika. Rok później ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie i został dowódcą 1. Pułku Szwoleżerów. W 1931 roku otrzymał awans na pułkownika dyplomowanego kawalerii i został szefem Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. W kwietniu 1937 roku objął dowództwo nad Mazowiecką Brygadą Kawalerii.
Podczas kampanii wrześniowej, jego brygada została podporządkowana Armii Modlin gen. Emila Krukowicz-Przedrzymirskiego. Brał udział w bitwie pod Mławą, bitwie w Lasach Królewskich, II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim i bitwie pod Krasnobrodem. 24 września rozwiązał jednostkę i uniknął niewoli niemieckiej. Przedostał się do Krakowa, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną. Był członkiem Organizacji Orła Białego i Związku Walki Zbrojnej. W 1941 roku został aresztowany w łapance ulicznej i trafił do obozu Auschwitz. Działał tam w Związku Organizacji Wojskowej rtm. Witolda Pileckiego. Wydany Gestapo, został przeniesiony do obozu Birkenau. Założył tam oddział ZOW.
Został rozstrzelany 25 stycznia 1943 roku. Jego ciało zostało spalone w krematorium.
W listopadzie 1969 roku Prezydent RP na uchodźstwie August Zaleski, awansował go pośmiertnie na generała brygady.