Jan Stefan Krukowiecki herbu Pomian (ur. 15 grudnia 1772 roku we Lwowie, zm. 17 kwietnia 1850 roku w Popniu) – polski wojskowy w stopniu generała piechoty. Uczestnik wojen napoleońskich i powstania listopadowego.
Biografia[]
Jan Krukowiecki urodził się 15 grudnia 1772 roku we Lwowie. Kształcił się w Theresianum, a w 1786 roku rozpoczął służbę wojskową w Armii Austriackiej. Później przeszedł do armii francuskiej i brał udział w wojnach napoleońskich. W 1806 roku dołączył do Armii Księstwa Warszawskiego. Brał udział w inwazji na Rosję i został ciężko ranny w bitwie pod Smoleńskiem. W 1813 roku otrzymał awans na generała brygady, a dwa lata później przeszedł do Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego. W 1829 roku objął dowództwo nad 1. Dywizją Piechoty.
Po wybuchu powstania listopadowego dołączył do zrywu. Brał udział w bitwie pod Białołęką i Olszynką Grochowską, podczas której zignorował rozkaz natarcia wydany przez gen. Józefa Chłopickiego. W marcu 1831 roku awansował na generała piechoty i został gubernatorem Warszawy. W sierpniu został Prezesem Rządu Narodowego i faktycznym wodzem powstania. Po wydarzeniach nocy sierpniowej zdelegalizował Towarzystwo Patriotyczne. Nie wierzył w sukces powstania i prowadził rozmowy z marszałkiem Iwanem Paskiewiczem. Brał udział w obronie Warszawy i pozostał w niej po jej upadku. Za udział w zrywie, wraz z generałami Michałem Gedeonem Radziwiłłem, Izydorem Krasińskim, Ignacym Prądzyńskim, Walentym Zawadzkim, Edwardem Żółtowskim, Franciszkiem Ksawerym Niesiołowskim, Franciszkiem Morawskim, Józefem Czyżewskim, Kazimierzem Dziekońskim i Janem Tomickim został zesłany do Wołogdy. Następnie powrócił do Polski.
Zmarł 17 kwietnia 1850 roku w Popniu. Spoczął w rodzinnym grobowcu w Jeżowie.
Ciekawostki[]
- Jego syn Aleksander Krukowiecki jako dowódca powstańczego oddziału brał udział w powstaniu styczniowym.