Jan Stella-Sawicki ps. Pułkownik Struś (ur. 24 lutego 1831 roku w Szawlach, zm. 29 sierpnia 1911 roku w Lwowie) – polski lekarz i powstaniec styczniowy.
Biografia[]
Jan Stella-Sawicki urodził się 24 lutego 1831 roku w Szawlach na Żmudzi. W młodości wstąpił do armii rosyjskiej i brał udział w tłumieniu powstania węgierskiego. Następnie studiował na Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. W 1856 roku został awansowany na podpułkownika. Przebywał w Niemczech, Włoszech, Francji, Hiszpanii, Anglii i w Afryce. Był szefem sztabu 1. i 3. Dywizji Kawalerii. W 1859 roku został awansowany na pułkownika, a w 1862 roku trafił do Ministerstwa Wojny. Uczestniczył w balu na cześć Władysława Syrokomli, za co został przeniesiony do Petersburga.
W 1863 roku, po wybuchu powstania styczniowego, odszedł z armii i dołączył do powstańców. Służył w oddziale Wojciecha Komorowskiego, a następnie został szefem sztabu gen. Edmunda Różyckiego. Przyjął pseudonim Struś. Brał udział w bitwie pod Radziwiłłowem. Po upadku powstania udał się na emigrację. Przebywał w Szwajcarii, a w 1865 roku udał się do Galicji, skąd został wygnany. Wyemigrował do Francji, gdzie rozpoczął studia medyczne. Podczas wojny francusko-pruskiej organizował ambulans dla rannych. W 1871 roku powrócił do Galicji i osiadł we Lwowie. Udzielał się społecznie i publikował prace medyczne.
Zmarł 29 sierpnia 1911 roku we Lwowie. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.