Jan Szewczyk (ur. 28 stycznia 1896 roku w Brzeziu, zm. ?) – polski wojskowy, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 208. Pułku Piechoty.
Biografia[]
Jan Szewczyk urodził się 28 stycznia 1896 roku w Brzeziu, na terytorium Austro-Węgier. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do Armii Austro-Węgier. W styczniu 1917 roku otrzymał awans na podporucznika, a w 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 roku awansował na kapitana, a w 1926 roku na majora. W grudniu 1932 roku został komendantem Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich nr 3 w Nisku. Następnie dowodził batalionem w 7. Pułku Piechoty Legionów, a później w 35. Pułku Piechoty. Do sierpnia 1939 roku był I zastępcą dowódcy 62. Pułku Piechoty ppłk. Kazimierza Heilmana-Rawicza, a następnie stanął na czele 208. Pułku Piechoty powstałego z batalionów Obrony Narodowej.
Na jego czele brał udział w kampanii wrześniowej i walczył nad Osą, pod Grudziądzem i nad Bzurą. Prawdopodobnie dostał się do niemieckiej niewoli podczas próby przebicia do Warszawy.
Jego dalsze losy nie są znane.