Historia Wiki
Advertisement

Jan Weyssenhoff herbu Łabędź (ur. 11 kwietnia 1774 roku w Andżelmujży, zm. 19 maja 1848 roku w Samoklęskach) – polski wojskowy, generał dywizji Wojska Królestwa Polskiego. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej, insurekcji kościuszkowskiej, wojen napoleońskich, wojny polsko-austriackiej i powstania listopadowego.

Biografia[]

Jan Weyssenhoff urodził się 11 kwietnia 1774 roku w Andżelmujży. Pochodził z rodziny o niemieckich korzeniach. W grudniu 1789 roku rozpoczął służbę wojskową. Podczas wojny polsko-rosyjskiej awansował na porucznika. Jako adiutant gen. Jakuba Jasińskiego uczestniczył w insurekcji kościuszkowskiej i awansował na kapitana, a następnie majora. W grudniu 1806 roku dołączył do Armii Księstwa Warszawskiego i został adiutantem gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. W lipcu 1808 roku otrzymał awans na pułkownika. Brał udział w wojnie polsko-austriackiej i wyróżnił się w bitwie pod Grochowem. Następnie uczestniczył w inwazji na Rosję. Podczas bitwy pod Dreznem dostał się do niewoli, a po jej opuszczeniu kontynuował służbę w Wojsku Polskim Królestwa Kongresowego. We wrześniu 1826 roku awansował na generała dywizji.

Jako dowódca dywizji kawalerii brał udział w powstaniu listopadowym. W styczniu 1831 roku objął dowództwo nad całością jazdy, ale pod koniec lutego został odwołany i organizował rezerwy w Krakowskim. Po upadku powstania został zesłany do Kostromy, skąd powrócił w 1833 roku.

Zmarł 19 maja 1848 roku w Samoklęskach. Spoczął w rodzinnej kaplicy w Kamionce.

Advertisement