Jean Baptiste Pelletier (ur. 16 lutego 1777 roku w Éclaron, zm. 27 maja 1862 roku w Wersalu) – francuski wojskowy w stopniu generała dywizji, dowódca artylerii Armii Księstwa Warszawskiego, weteran wojen napoleońskich.
Biografia[]
Jean Baptiste Pelletier urodził się 16 lutego 1777 roku w Éclaron. Ukończył szkołę artylerii w Châlons i trafił do Armii Renu. Jako kapitan artylerii brał udział w tłumieniu powstania rojalistów. Następnie uczestniczył w kampanii włoskiej i walczył w bitwie pod Pozzolo. 14 czerwca 1804 roku został odznaczony Legią Honorową. Brał udział w oblężeniu Kołobrzegu oraz bitwach pod Heilsbergiem i Frydlandem. 4 marca 1809 roku został dowódcą artylerii i saperów Armii Księstwa Warszawskiego. Podczas wojny polsko-austriackiej uczestniczył w bitwach pod Raszynem i Zamościem. W 1811 roku został awansowany na generała dywizji. Objął stanowisko dowódcy artylerii V Korpusu księcia Józefa Poniatowskiego. W 1812 roku brał udział w inwazji na Rosję i walczył pod Borodino, Tarutino i Wiaźmą. Wpadł do rosyjskiej niewoli. Po powrocie do Francji został odznaczony Orderem św. Ludwika. Następnie walczył w bitwach pod Quatre Bras i Waterloo.
Zmarł 27 maja 1862 roku w Wersalu. Został pochowany na cmentarzu Montreuil.