Johann Pflugbeil (ur. 24 sierpnia 1882 roku w Hütten, zm. 21 października 1951 roku w Stuttgarcie-Degerloch) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne.
Biografia[]
Johann Pflugbeil urodził się 24 sierpnia 1882 roku w Hütten, w okolicach Königstein. Jego bratem był Kurt Pflugbeil, późniejszy generał lotnictwa. W 1904 roku rozpoczął służbę wojskową. Podczas I wojny światowej walczył na froncie wschodnim. Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Wojskowego św. Henryka II klasy i obiema klasami Krzyża Żelaznego. Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w Reichswehrze. W 1933 roku, jako pułkownik objął dowództwo nad 10. Pułkiem Piechoty. W 1936 roku otrzymał awans na generała majora, a rok później został dowódcą Landwehry we Wrocławiu. W 1938 roku zakończył służbę wojskową. W 1939 roku został przywrócony i od sierpnia dowodził 221. Dywizją Piechoty.
Brał udział w kampanii wrześniowej, a jego dywizja znajdowała się w rezerwie. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą. W październiku 1939 roku otrzymał awans na generała porucznika. Następnie brał udział w akcjach antypartyzanckich. Po przemianowaniu jego jednostki na 221. Dywizję Bezpieczeństwa, pozostał jej dowódcą. 11 kwietnia 1942 roku został odznaczony Krzyżem Niemieckim. Podczas operacji Barbarossa, dopuścił się zbrodni wojennych na ludności żydowskiej w Białymstoku. Ponadto jego żołnierze spalili synagogę. We wrześniu 1942 roku objął dowództwo nad 388. Szkolną Dywizją Polową. Jednocześnie był komendantem miasta Mitau. W sierpniu 1944 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego.
Zmarł 21 października 1951 roku w Stuttgarcie-Degerloch. W 1968 roku był wymieniany podczas procesów białostockich.