John Wilson O'Daniel (ur. 15 lutego 1894 roku w Newark, zm. 27 marca 1875 roku w San Diego) – amerykański wojskowy, generał porucznik US Army, uczestnik I, II wojny światowej i wojny koreańskiej.
Biografia[]
John W. O'Daniel urodził się 15 lutego 1894 roku w Newark, w stanie Delaware. W 1913 roku wstąpił do Gwardii Narodowej Delaware. W 1916 roku rozpoczął służbę wojskową. W 1918 roku, w składzie Amerykańskiego Korpusu Ekspedycyjnego, został wysłany do Europy. Brał udział w I wojnie światowej i został ciężko ranny w bitwie pod Saint-Mihiel. Otrzymał przydomek Iron Mike i Krzyż za Wybitną Służbę. Po wyzdrowieniu brał udział w bitwie w Lesie Argońskim. We wrześniu 1919 roku powrócił do Stanów Zjednoczonych. Ukończył Szkołę Piechoty w Fort Benning. W czerwcu 1939 roku ukończył United States Army Command and General Staff College. 18 sierpnia 1940 roku został awansowany na podpułkownika. Brał udział w wielkich manewrach w Luizjanie.
Generał John Wilson O'Daniel
Po przystąpieniu USA do wojny, został awansowany na pułkownika. W lipcu 1942 roku trafił do Allied Force Headquarters. We wrześniu 1942 roku został dowódcą 168. Pułku Piechoty, 34. Dywizji Piechoty gen. Charlesa W. Rydera i brał udział w operacji Torch, zdobyciu Algieru i wyścigu do Tunisu. Następnie został awansowany na generała brygady. W lipcu 1943 roku uczestniczył w lądowaniu na Sycylii, a potem został przeniesiony do 36. Dywizji Piechoty. U boku gen. Marka W. Clarka, brał udział w lądowaniu w Salerno. W listopadzie 1943 roku został zastępcą dowódcy 3. Dywizji Piechoty. Brał udział w walkach we Włoszech. Dywizja poniosła ciężkie straty i została wycofana na tyły. W styczniu 1944 roku uczestniczył w
lądowaniu pod Anzio. Miesiąc później został dowódcą 3. Dywizji Piechoty. Podczas operacji Diadem, udało mu się przełamać linie nieprzyjaciela i zdobyć Rzym. Został awansowany na generała majora. Podczas operacji Dragoon, jego dywizja lądowała na półwyspie St. Tropez. Brał udział w walkach w worku komarskim, a następnie przebijał się przez Linię Zygryda. Po sforsowaniu Renu, uczestniczył w bitwie o Norymbergę. Jego siły zajęły Augsburg, Monachium, Salzburg i górską rezydencję Hitlera Berchtesgaden. Prowadził rozmowy kapitulacyjne z przedstawicielami feldmarszałka Alberta Kesselringa.
W czerwcu 1948 roku został attaché wojskowym w Moskwie. W 1850 roku został inspektorem piechoty w Fort Monroe. W amerykańskiej gazecie nazwał Moskwę ogromnymi slumsami, przez co został oskarżony o szpiegostwo przez Sowietów. W lipcu 1951 roku został dowódcą I Korpusu, 8. Armii w Korei. Brał udział w wojnie koreańskiej. 1 września 1952 roku został dowódcą US Army na Pacyfiku. Następnie uczestniczył w planowaniu pomocy wojskowej dla Francuzów w Indochinach. Organizował siły zbrojne Wietnamu Południowego. Był optymistą i uważał, że uda się powstrzymać ekspansję komunizmu. Pod koniec 1955 roku przeszedł na emeryturę. Udzielał się w organizacjach kombatanckich.
Zmarł 27 marca 1975 roku w San Diego, w Kalifornii.