Julian Filipowicz (ur. 13 września 1895 roku w Dziewiałkowicach, zm. 14 sierpnia 1945 roku w Otwocku) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Komendant Okręgu Krakowskiego ZWZ/AK.
Biografia[]
Julian Filipowicz urodził się 13 września 1895 roku w Dziewiałkowicach, w okolicach Jarosławia, na terytorium Austro-Węgier. Studiował na Politechnice Lwowskiej. Po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w kawalerii. Po kryzysie przysięgowym, przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Za przynależność do nielegalnych związków, został aresztowany na dwa miesiące. W styczniu 1918 roku został wcielony do Armii Austro-Węgier. Wkrótce zdezerterował i dołączył do Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, był dowódcą szwadronu 11. Pułku Ułanów Legionów. Następnie ukończył Oficerską Szkołę Jazdy. W 1924 roku został awansowany na majora. Podczas przewrotu majowego, jego jednostka została wezwana do Warszawy i opowiedziała się po stronie marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1930 roku ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w Warszawie i został dowódcą 7. Pułku Ułanów, a następnie 3. Pułku Strzelców Konnych. W 1933 roku został awansowany na pułkownika dyplomowanego. W czerwcu 1939 roku objął dowództwo nad Wołyńską Brygadą Kawalerii.
Na jej czele uczestniczył w kampanii wrześniowej. Brał udział w bitwie pod Mokrą. Podczas II bitwy pod Tomaszowem Lubelskim, rozwiązał brygadę i w cywilnym ubraniu przedostał się do Warszawy, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną. Należał do Służby Zwycięstwu Polski i Związku Walki Zbrojnej. Na początku 1940 roku został aresztowany przez Gestapo ale udało mu się uciec. Został komendantem Okręgu Krakowskiego ZWZ/AK. W 1941 roku został ponownie aresztowany i był torturowany, ale ponownie udało mu się uciec. Wkrótce zachorował na gruźlicę. Mianowany komendantem Okręgu Białostockiego AK, ze względu na stan zdrowia nie objął stanowiska. 15 sierpnia 1942 roku Komendant Główny Armii Krajowej gen. Stefan Rowecki, awansował go na generała brygady. Przed powstaniem warszawskim został członkiem sztabu Komendy Głównej AK, ale nie dotarł do Warszawy.
Zmarł na raka płuc, 14 sierpnia 1945 roku w Otwocku.
W 2019 roku, przez prezydenta RP Andrzeja Dudę, został pośmiertnie awansowany na generała dywizji.