Juliusz Alfred Drapella (ur. 3 listopada 1886 roku w Wieprzu, zm. 25 października 1946 roku w Nicei) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 27. Dywizji Piechoty i Grupy Operacyjnej gen. Drapelli.
Biografia[]
Juliusz Drapella urodził się 3 listopada 1886 roku we wsi Wieprz, na terenie Austro-Węgier. Studiował na Wyższej Szkole Technicznej i Akademii Handlowej w Wiedniu. W latach 1907-1908 odbył jednoroczną służbę wojskową w Armii Austro-Węgier. Należał do Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. W 1912 roku został zmobilizowany ponownie, ze względu na wybuch wojny bałkańskiej. Później uczestniczył w I wojnie światowej. Od lipca 1919 roku kontynuował służbę w Wojsku Polskim i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W listopadzie 1922 roku jako podpułkownik został szefem sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu nr II w Lublinie, a dwa lata później ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie i awansował na pułkownika. Następnie służył w Dowództwie Okręgu Korpusu nr III w Grodnie i Dowództwie Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie. W październiku 1925 roku objął dowództwo nad 73. Pułkiem Piechoty, a od marca 1927 roku dowodził piechotą dywizyjną 27. Dywizji Piechoty. W październiku 1932 roku stanął na czele jednostki. W grudniu 1933 roku awansował na generała brygady.
Na czele dywizji, w składzie Armii Pomorze gen. Władysława Bortnowskiego uczestniczył w kampanii wrześniowej. Brał udział w bitwie w Borach Tucholskich, a w dniach 6-11 września 1939 roku dowodził Grupą Operacyjną swojego imienia. Został ciężko ranny w bitwie nad Bzurą, a następnie przedostał się do Modlina. Po kapitulacji twierdzy dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem oflagu VII A Murnau. Wolność odzyskał pod koniec wojny i osiadł we Francji, ale planował powrót do Polski.
Zmarł za zawał serca 25 października 1946 roku w Nicei. Spoczął na cmentarzu Caucade.