Juliusz Karol Wilhelm Józef Rómmel (ur. 3 czerwca 1881 w Grodnie, zm. 8 września 1967 w Warszawie) − generał dywizji Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej. Dowódca Armii "Łódź" i "Warszawa", współdowodzący obrony Warszawy.
Biografia[]
Juliusz Rómmel urodził się 3 czerwca 1881 w Grodnie. Jego ojciec był żołnierzem w Armii Rosyjskiej. Juliusz Rómmel ukończył Korpus Kadetów w Pskowie i Konstantynowską Szkołę Artylerii w Petersburgu. Swoją karierę w Armii Imperium Rosyjskiego rozpoczął w 1903. Brał udział w I wojnie światowej, a następnie był członkiem II Korpusu Polskiego.
Żołnierz Wojska Polskiego od listopada 1918. Przez pewien czas był dowódcą 1 Dywizji Piechoty Legionów. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie dowodził podczas bitwy pod Komarowem. 1 stycznia 1928 roku został awansowany na generała dywizji, a 23 marca 1939 został mianowany dowódcą Armii "Łódź".
1 września Armia "Łódź" jako jedna z pierwszych odczuła skutki potężnego uderzenia niemieckiego, w wyniku którego poniosła ciężkie straty i zaczęła się cofać. Dużą winę ponosił Rómmel, który wbrew rozkazom naczelnego wodza kazał opuścić umocnione pozycje i wyjść do otwartego boju z oddziałami Wehrmachtu.
„Prowadzona w ten sposób armia Łódź zostaje po prostu rozjechana przez dywizje pancerne, zmotoryzowane i lotnictwo nieprzyjaciela już na przedpolach swoich pozycji obronnych”— Wiktor Thommée
Po nalocie na jego sztab, odpuścił go, tracąc całkowicie kontakt z dowodzoną przez niego armią. Zachowanie generała spowodowało także "ewakuację" innych oficerów. Porozrzucane jednostki Armii "Łódź" pozbierał gen. Wiktor Thommée.
Następnie Rómmel udał się do Warszawy, gdzie powierzono mu dowództwo nad Armią "Warszawa". 17 września doszło do agresji ZSRR, a gen. Rómmel rozkazał ogłosić komunikat radiowy nakazujący traktowanie wojsk sowieckich jako sprzymierzonych. Wybiegało to poza jego kompetencje, a publikacje komunikatu zatrzymał podpułkownik Wacław Lipiński. Jako dowódca Armii "Warszawa" podawał się za dowódcę obrony Warszawy, choć odpowiadał za nią gen. Walerian Czuma. Gen. Rómmel nie udzielił pomocy przebijającym się do Warszawy oddziałom Armii "Poznań" gen. Tadeusza Kutrzeby. Po upadku stolicy dostał się do niemieckiej niewoli.
Pod koniec wojny odzyskał wolność i początkowo przebywał we Francji. Jako jeden z niewielu generałów II RP nawiązał współpracę z komunistycznym rządem i dołączył do Wojska Polskiego. Cenzorzy skutecznie blokowali wszystkie nieprzychylne gen. Rómmlowi publikacje.
Zmarł 8 września 1967 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.