Karol Hodała (ur. 8 października 1894 roku w Sokołowie Małopolskim, zm. w kwietniu 1940 roku w Charkowie) – polski wojskowy, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 49. Huculskiego Pułku Strzeleckiego. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Biografia[]
Karol Hodała urodził się 8 października 1894 roku w Sokołowie Małopolskim, na terenie Austro-Węgier. Był członkiem Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich i służył w I Brygadzie. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do Armii Austro-Węgier. Ukończył Szkołę Oficerską w Mürzuschlag. W 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Podczas wojny polsko-ukraińskiej, brał udział w walkach o Lwów. Następnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1927 roku otrzymał awans na majora, a w 1932 roku na podpułkownika piechoty. W marcu 1932 roku został dyrektorem nauk Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. W czerwcu 1933 roku został szefem Departamentu Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Następnie działał w grupie płk. Jana Jagmina-Sadowskiego, zajmującej się planami modernizacji Wojska Polskiego. W 1936 roku objął stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie.
Podczas kampanii wrześniowej, dowodził 49. Huculskim Pułkiem Strzelców w 11. Dywizji Piechoty płk. Bronisława Prugara-Ketlinga. Brał udział w bitwie pod Jaworowem i w lasach janowskich, za co płk. Prugar-Ketling przedstawił go do odznaczenia Krzyżem Virtuti Militari IV klasy. Podczas walk został ranny. Udało mu się dotrzeć do oblężonego Lwowa, a po jego kapitulacji wyjechał do Kołomyi. Po kilku dniach został aresztowany przez NKWD. Był jeńcem obozu w Starobielsku.
Został zamordowany w kwietniu 1940 roku w Charkowie, podczas zbrodni katyńskiej. Spoczął na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Piatichatkach.
W październiku 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go na pułkownika.