Kazimierz Bogdanowicz lub Bohdanowicz (ur. w 1837 roku, zm. 9 marca 1863 roku w Lublinie) − polski szlachcic, powstaniec styczniowy, naczelnik wojenny Nadrybia i dowódca oddziału powstańczego.
Biografia[]
Kazimierz Bogdanowicz urodził się w 1837 roku w Nadrybiu. Uczył się w Gimnazjum Gubernialnym w Lublinie. W młodym wieku zaczął zarządzać rodzinnym majątkiem i dzierżawił wieś Łowcza.
Był członkiem Towarzystwa Rolniczego. Początkowo związany był ze stronnictwem białych, ale zmienił poglądy i popierał ideę zbrojnego powstania. Po wybuchu powstania styczniowego został naczelnikiem wojennym Nadrybia. Dowodził oddziałem liczącym około 400 piechoty i 60 konnych. 22 stycznia 1863 roku odmówił ataku na Chełm. Następnie został rozbity i dostał się do niewoli w bitwie pod Bukową Małą. Następnie został odbity i dołączył do resztek swojego oddziału. Udało mu się sprawnie dokonać odwrotu podczas bitwy pod Rudką, a 24 lutego poniósł klęskę. Przegrupował oddział i ukrył się w rodzinnych stronach. 26 lub 28 lutego został pojmany przez Rosjan i skazany na karę śmierci. Odmówił proszenia o łaskę i 9 marca 1863 roku został rozstrzelany, za koszarami świętokrzyskimi w Lublinie.
W 1917 roku prochy straconych powstańców zostały przeniesione na cmentarz przy ulicy Lipowej w Lublinie. W zbiorowej mogile spoczywa m. in. Leon Frankowski.