Kazimierz Fabrycy (ur. 3 marca 1888 roku w Odessie, zm. 18 lipca 1958 roku w Londynie) – polski wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca Armii Karpaty i Armii Małopolska.
Biografia[]
Kazimierz Fabrycy urodził się 3 marca 1888 roku w Odessie. Odbył jednoroczną służbę w armii rosyjskiej. Studiował na Politechnice Lwowskiej i Uniwersytecie Technicznym w Monachium. Udzielał się w organizacjach patriotycznych, był członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej, dołączył do Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym był internowany w Beniaminowie. 21 kwietnia 1918 roku wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej, a w listopadzie rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1921 roku został dowódcą 3. Dywizji Piechoty Legionów. W 1924 roku został awansowany na generała brygady. Podczas przewrotu majowego opowiedział się po stronie zamachowców. W 1926 roku został II wiceministrem spraw wojskowych. 10 listopada 1930 roku, Prezydent RP Ignacy Mościcki awansował go na generała dywizji. Następnie był Inspektorem Armii. Wraz z Hermannem Göringiem uczestniczył w polowaniach w Białowieży.
11 lipca 1939 roku został dowódcą Armii Karpaty. Podczas kampanii wrześniowej popisał się nieudolnością. Pomimo tego objął dowództwo nad Armią Małopolska i przeniósł się do Lwowa. Następnie został dowódcą przedmościa rumuńskiego. Po sowieckiej agresji przekroczył granicę z Rumunią i został internowany. Udało mu się uciec i przedostał się na Bliski Wschód. Dołączył do Polskich Sił Zbrojnych, ale pełnił funkcje tyłowe.
Po wojnie prowadził gospodarstwo rolne w Wielkiej Brytanii. 18 lutego 1958 roku został członkiem Kapituły Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 18 lipca 1958 roku w Londynie.