Kazimierz I Odnowiciel (ur. 25 lipca 1016, zm. 19 marca 1058) – książę Polski w 1034 oraz od 1039 do 1058 roku, czwarty historyczny władca Polski, syn Mieszka II Lamberta oraz Rychezy Lotaryńskiej.
Biografia[]
Kazimierz I Odnowiciel, grafika Aleksandra Lessera

Autorem prezentowanego wizerunku Kazimierza jest Jan Bogumił Jacobi. Obraz został namalowany w 1828.
Urodził się 25 lipca 1016. Po 1025 Kazimierz rozpoczął kilkuletni pobyt w którymś z polskich klasztorów, w którym najprawdopodobniej miał zdobyć wykształcenie. Jeżeli teoria o Bolesławie Zapomnianym była prawdziwa, Kazimierz mógł zostać mnichem. W 1031 uciekł z Polski razem z matką Rychezą do Niemiec. Przez chwilę panował Bezprym. W 1034 Kazimierz powrócił do kraju i objął słabe rządy jako książę, na koronację nie zezwolił cesarz Konrad II. Nie chcieli tego także miejscowi możnowładcy. W 1037 – wygnanie Kazimierza z Polski na Węgry. Lata 1037 – 1039/40 to bezkrólewie w Polsce, poganie niszczyli kościoły, zabijali księży, a w katedrze gnieźnieńskiej podobno zamieszkały psy. W 1039 ogromu zniszczeń dopełnił Najazd Brzetysława, który spustoszył całą Wielkopolskę, Brzetysław wywiózł z Polski bardzo wiele łupów w tym zwłoki św. Wojciecha. Przyłączył także do Czech Małopolskę oraz Śląsk. Kazimierz wrócił do kraju dopiero między 1039 a 1040. Rozpoczął od razu odnowienie państwa. W 1040 wojska Henryka III, następcy Konrada II oraz Kazimierza uderzyły na Śląsk, a w 1041 podpisano układ ratyzboński na mocy, którego Czechy zatrzymują Śląsk, a Polska prawdopodobnie powtórnie otrzymuje Małopolskę. W 1041 Kazimierz poślubił Dobroniegę Marię. W 1044 nastąpiła fundacja klasztoru benedyktyńskiego w Tyńcu pod Krakowem z rąk Kazimierza. Kazimierz wciąż dążył do przywrócenia dawnych granic państwa piastowskiego. W 1046 uderzył na Śląsk, ale pewnie nieudanie. W 1047 wsparty posiłkami z Rusi Kijowskiej uderzył na Mazowsze, na którym Miecław założył własne, pogańskie państwo. Zostało podbite przez Kazimierza i przyłączone do Polski, w 1050 odbił Śląsk od Czechów. Ok. 1050 - fundacja klasztoru benedyktyńskiego w Mogilnie, drugiego już powstałego z tego zakonu w Polsce. Widać, że Kazimierz dbał o rozwój chrześcijaństwa na ziemiach polskich po niedawnej reakcji pogańskiej. W 1051 Kazimierz brał udział w cesarskiej wyprawie na Węgry czym zaskarbił sobie łaskę Henryka. W 1054 w Kwedlinburgu cesarz uznał zajęcie przez Polskę Śląska za fakt dokonany jednak nakazał Kazimierzowi płacić coroczny trybut w wysokości 500 grzywien srebra i 30 grzywien złota przez najbliższe 50 lat. 19 marca 1058 Kazimierz zmarł. Pochowano go w Poznaniu.
Dzieci[]
Z Dobroniegą Marią[]
Zmiany w Polsce[]
Ponieważ po powrocie Kazimierza do kraju, skarb świecił pustkami Kazimierz nie miał jak utrzymać książęcej drużyny. Zaczął nadawać ziemię wojom, aby sami na siebie zarabiali (przez pańszczyznę płaconą przez chłopów), ale mieli także na rozkaz Kazimierza udać się na wojnę. Wojowie zaczynali przekształcać się w rycerstwo, a w Polsce zaczął kształtować się szeroko upowszechniony w Europie feudalizm.
Polska Kazimierza Odnowiciela[]
Źródła[]
- Kazimierz I Odnowiciel, kolekcja Władcy Polski, wydawnictwo Hachette