Kazimierz Małachowski herbu Gryf (ur. 24 lutego 1765 roku w Wiszniewie, zm. 5 stycznia 1845 roku w Chantilly) – polski wojskowy, generał dywizji Wojska Królestwa Polskiego. Uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, wojen napoleońskich i wojny polsko-austriackiej. Od 7 do 10 września 1831 roku Naczelny Wódz powstania listopadowego.
Biografia[]
Kazimierz Małachowski urodził się 24 lutego 1765 roku w Wiszniewie koło Słonina. W 1786 roku rozpoczął służbę wojskową jako kanonier. Uczestniczył w przysiędze Tadeusza Kościuszki na rynku w Krakowie i brał udział w insurekcji. Walczył w bitwach pod Racławicami i Maciejowicami. Od 1797 roku służył w Legionach Polskich we Włoszech i brał udział w wyprawie na Saint-Domingue. W 1805 roku awansował na pułkownika, a w 1812 roku trafił do Armii Księstwa Warszawskiego i uczestniczył w inwazji na Rosję. Walczył nad Berezyną, a podczas bitwy pod Lipskiem dostał się do niewoli. Po wyjściu na wolność otrzymał awans na generała brygady. Kontynuował służbę w Wojsku Królestwa Polskiego. W 1815 roku został gubernatorem Modlina. W 1830 roku zakończył służbę wojskową, ale powrócił po wybuchu powstania listopadowego. Otrzymał awans na generała dywizji. Odznaczył się w bitwach pod Ostrołęką i Białołęką. Od 20 sierpnia do 7 września 1831 roku był zastępcą Naczelnego Wodza, a do 10 września był Naczelnym Wodzem. Później jego miejsce zajął gen. Maciej Rybiński. Po upadku powstania wyjechał do Francji.
Zmarł 5 stycznia 1845 roku w Chantilly.