Kazimierz Mielęcki (ur. 11 sierpnia 1836 roku w Karnej, zm. 9 lipca 1863 roku w Mamliczu) – powstaniec styczniowy, pułkownik, naczelnik wojenny województwa mazowieckiego, dowódca oddziału partyzanckiego.
Biografia[]
Kazimierz Mielęcki urodził się 11 sierpnia 1836 roku w Karnej, koło Zbąszynia. Jego ojciec Prot był weteranem wojen napoleońskich i powstania listopadowego. Po ukończeniu szkoły w Poznaniu, wstąpił do pruskiego wojska, gdzie był huzarem. Ożenił się z Salomeą z Pągowskich i przeprowadził się do Królestwa Polskiego i osiadł w okolicach Włocławka. Jako jeden z pierwszych ziemian, przyłączył się do powstania styczniowego.
Rewolwer Kazimierza Mielęckiego, podarowany mu przez majora Ulatowskiego.
8 lutego 1863 roku objął dowództwo nad powstańczym oddziałem majora Ulatowskiego. W Przedeczu zdobył wojskowe magazyny z bronią i amunicją. 10 lutego po potyczce pod Cieplinami z kolumną mjr. Nielidowa, wycofał się w lasy lubstowskie. Następnie przeszedł pod rozkazy Ludwika Mierosławskiego i uczestniczył w przegranej bitwie pod Krzywosądzem. Po aresztowaniu Zygmunta Padlewskiego Rząd Narodowy mianował go pułkownikiem i naczelnikiem wojennym województwa mazowieckiego. W wyniku konfliktu z Antonim Garczyńskim, powstańcy ponieśli klęski w bitwach pod Dobrosołowem i Mieczownicą. Następnie wycofał się do Księstwa Poznańskiego, gdzie przy pomocy Komitetu Działyńskiego zorganizował nowy oddział. Po przekroczeniu granicy rozpoczął działania w powiecie konińskim. Podporządkował sobie oddział Edmunda Calliera. 20 marca 1863 roku stoczył nierozstrzygniętą bitwę pod Olszowym Młynem z siłami księcia Emila de Sayn Wittgensteina Berleboura. Wycofujący się powstańcy zostali zaatakowani i pobici pod Mikorzynem. Ciężko ranny Mielęcki został ewakuowany do Księstwa Poznańskiego. Ranny próbował prowadzić dalszą działalność patriotyczną.
Zmarł w wyniku ran, 9 lipca 1863 roku w Mamliczu. Jego pogrzeb przerodził się w 10 tyśięczną manifestację patriotyczną.