Kazimierz Wyderko vel Wyderka (ur. 5 lutego 1896 roku w Krakowie, zm. 4 czerwca 1970 roku tamże) – polski wojskowy, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 41. Suwalskiego Pułku Piechoty.
Biografia[]
Kazimierz Wyderko urodził się 5 lutego 1896 roku w Krakowie, na terenie Austro-Węgier. Był bratem Stanisława, późniejszego podpułkownika. Po wybuchu I wojny światowej dołączył do Legionów Polskich, a od listopada 1918 roku służył w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a po jej zakończeniu został zweryfikowany w stopniu kapitana. W grudniu 1924 roku awansował na majora, a w listopadzie 1935 roku został kwatermistrzem 36. Pułku Piechoty. Od lipca 1929 roku dowodził batalionem pułku. W styczniu 1931 roku trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza i dowodził batalionem Borszczów. W grudniu 1931 roku otrzymał awans na podpułkownika. W 1937 roku objął dowództwo nad 41. Suwalskim Pułkiem Piechoty.
Na jego czele, w składzie 29. Dywizji Piechoty płk. Ignacego Oziewicza uczestniczył w kampanii wrześniowej. Walczył w bitwie pod Piotrkowem Trybunalskim, a 10 września dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem oflagu II A Prenzlau, a po wojnie powrócił do Polski.
Zmarł 4 czerwca 1970 roku w Krakowie. Spoczął na cmentarzu Rakowickim.