Klemens I (ur. w Rzymie, zm. ok. 101) − przełożony gminy rzymskiej, 4. papież w latach 91–97, Ojciec Kościoła, męczennik, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Biografia[]
Jego ojciec miał na imię Faustyn. Miał żydowskie pochodzenie i był niewolnikiem. Został uwolniony przez rzymskiego patrycjusza i na jego cześć nadał sobie imię Klemens. Podobnie jak jego dwaj poprzednicy był uczniem apostołów Piotra i Pawła. Chrzest i święcenia kapłańskie otrzymał z rąk świętego Piotra.
Pozostał po nim List do Koryntian. Dokument włączono przez jakiś czas do kanonu Nowego Testamentu i długo był czytany w kościołach. Wspomina o tym Euzebiusz z Cezarei w swojej Historii Kościelnej. List do Koryntian Klemensa w czasach nowożytnych został po raz pierwszy opublikowany w 1633 przez Patricka Younga, na bazie manuskryptu zwanego Kodeksem Aleksandryjskim, w którym na końcu brakuje jednej strony, tak że wielka modlitwa (akapit 55–64) pozostała nieznana. W 1875 Philotheus Bryennius opublikował kompletny tekst, bazując na kodeksie pochodzącym z Konstantynopola (datowanym na 1055), z którego w 1883 wydał także Didachè. Klemensowi są przypisywane także inne pisma: II List do Koryntian i dwa Listy do dziewic. Legenda o życiu i działalności Klemensa związana jest z powstaniem romansu znanego jako Pseudoklementyny, którego jest głównym bohaterem. Chrześcijańscy pisarze z III i IV wieku utożsamiają go ze współpracownikiem świętego Pawła, o którym pisał on w liście do Filipian:
„Proszę też i cię, towarzyszu wierny! bądź tym na pomoc, które w Ewangielii wespół ze mną pracowały, i z Klemensem i z innymi pomocnikami moimi, których imiona są w księgach żywota ”— {{{2}}}
Około IV wieku ukształtowała się tradycja mówiąca o tym, że zginął śmiercią męczeńską. Podobno cesarz Trajan zesłał go na wygnanie do Pontu i kazał go wrzucić do morza z kotwicą zawieszoną u szyi.
Tradycja pochodząca z IX wieku ustaliła, że miejscem męczeńskiej śmierci świętego był Chersonez Taurydzki na Krymie i wyznaczyła datę na 102. Rok zakończenia pontyfikatu (97) i rok śmierci (102) nie pokrywają się, gdyż papież ten został wygnany z Rzymu. Obecnie tradycja ta jest podawana w wątpliwość. O męczeństwie ani wygnaniu Klemensa nie wspomina bowiem żaden z wczesnych autorów. Euzebiusz z Cezarei sugeruje, że przed śmiercią zrezygnował z biskupstwa na rzecz Ewarysta.
Za czasów papieża Mikołaja I święci Cyryl i Metody przenieśli jego relikwie do Rzymu i pochowali w kościele pod jego wezwaniem. W ikonografii Klemens jest przedstawiany z kotwicą i rybą. Czasami dodany jest kamień milowy, klucze, fontanna lub książka. Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 23 listopada. Kościół prawosławny wspomina tego męczennika 7 grudnia (według kalendarza gregoriańskiego).