Pieczęć używana przez Komitet Centralny Narodowy
Komitet Centralny Narodowy – tajny organ kierowniczy, związany ze stronnictwem czerwonych. Został założony w czerwcu 1862 roku w Warszawie i wywodził się z Komitetu Miejskiego. Celem jego działania było kierownictwo nad całym konspiracyjnym ruchem patriotycznym w Królestwie Polskim i przygotowanie do zbrojnego powstania. Z ramienia Komitetu Centralnego Narodowego powołano tajne struktury konspiracyjne, policję państwową oraz wprowadzono podatek narodowy.
12 sierpnia 1862 roku KCN wystosował odezwę do chłopów, obiecując im uwłaszczenie oraz do Żydów, którzy mieli się stać pełnoprawnymi obywatelami Królestwa Polskiego. 1 września 1862 roku Komitet Centralny Narodowy ogłosił się być jedyną legalną władzą narodu i zażądał posłuszeństwa. Zaczęto wówczas wydawać pismo "Ruch", które było oficjalnym organem prasowym KCN.
22 stycznia 1863 roku Komitet Centralny Narodowy przekształcił się w Tymczasowy Rząd Narodowy i wystosował manifest ogłaszający wybuch powstania. Komitet Centralny Narodowy obiecywał uwłaszczenie chłopów za wykupem i nadanie ziemi bezrolnym, którzy dołączą do powstania.
W kwietniu 1863 roku, po upadku dyktatury Mariana Langiewicza do Komitetu weszła spore grono osób związanych z stronnictwem białych. Następnie przejęli oni władzę w KCN, a 10 maja przekształcono KCN w Rząd Narodowy.