Konrad Ludwig Benno Haase (ur. 29 sierpnia 1888 roku w Dreźnie, zm. 25 stycznia 1963 roku w Hahnstätten) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Konrad Haase urodził się 29 sierpnia 1888 roku w Dreźnie. W marcu 1908 roku rozpoczął służbę wojskową. Ukończył Szkołę Wojenną w Gdańsku, Szkołę Artyleryjską i Wojskowy Instytut Jeździectwa. Uczestniczył w I wojnie światowej, a w grudniu 1916 roku awansową na kapitana. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego. We wrześniu 1923 roku został zdemobilizowany, ale w styczniu 1924 roku przeszedł do policji. W grudniu 1933 roku został komendantem szkoły policji w Meißen. W lipcu 1935 roku został przeniesiony do Wehrmachtu, a w październiku jako podpułkownik stanął na czele I batalionu 11. Pułku Piechoty. W kwietniu 1936 roku awansował na pułkownika, a rok później objął dowództwo nad pułkiem.
Na czele jednostki, w składzie 14. Dywizji Piechoty gen. Petera Weyera uczestniczył w kampanii polskiej. Walczył pod Częstochową, Piotrkowem Trybunalskim i nad Bzurą. W grudniu 1939 roku został dowódcą 164. Dywizji Piechoty, a miesiąc później awansował na generała majora. Od listopada 1940 roku dowodził 302. Dywizją Piechoty. Jego jednostka stacjonowała w okolicy Dieppe i uczestniczyła w odpieraniu brytyjskiego rajdu. Za powstrzymanie nieprzyjaciela otrzymał osobiste podziękowania od Naczelnego Dowódcy na Zachodzie feldmarszałka Gerda von Rundstedta. W styczniu 1942 roku otrzymał awans na generała porucznika, a w październiku trafił do rezerwy dowódczej. W kwietniu 1943 roku został oficerem do zadań specjalnych w Grupie Armii Południe, ale po miesiącu zachorował i trafił na leczenie do szpitala. Po wyzdrowieniu pełnił tą samą funkcję w Grupach Armii B oraz C. W kwietniu 1945 roku otrzymał Srebrny Krzyż Niemiecki. Po kapitulacji dostał się do niewoli, którą opuścił w lipcu 1947 roku.
Zmarł 25 stycznia 1963 roku w Hahnstätten.