Konrad von Cochenhausen (ur. 7 czerwca 1888 roku w Głogowie, zm. 13 grudnia 1941 roku w okolicach wsi Rossosznoje) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Konrad von Cochenhausen urodził się 7 czerwca 1888 roku w Głogowie. W lutym 1907 roku rozpoczął służbę wojskową. Do 1914 roku służył w Akademii Wojennej. Uczestniczył w I wojnie światowej. W listopadzie 1914 roku został awansowany na podporucznika, a w kwietniu 1916 roku na kapitana. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. Kształcił się w Szkole Wojskowej w Monachium, a następnie był jej wykładowcą. W 1927 roku otrzymał awans na majora i został wykładowcą w Drezdeńskiej Szkole Piechoty. Jako pułkownik został komendantem Szkoły Wojennej w Monachium. 1 stycznia 1937 roku został awansowany na generała majora. W marcu 1938 roku objął dowództwo nad 10. Dywizją Piechoty, a w październiku 1938 roku otrzymał awans na generała porucznika.
10. Dywizja Piechoty, w składzie XIII Korpusu Armijnego gen. Maximiliana von Weichsa, brała udział w kampanii polskiej. Walczył nad Bzurą i pod Warszawą. Następnie brał udział w kampanii francuskiej, za co został odznaczony Krzyżem Żelaznym. Na początku października 1940 roku stanął na czele 134. Dywizji Piechoty. W składzie Grupy Armii Środek gen. Fedora von Bocka, brał udział w operacji Barbarossa. W grudniu 1941 roku, jego dywizja została otoczona pod Moskwą. Gen. Cochenhausen doznał załamania nerwowego i zastrzelił się 13 grudnia 1941 roku, w okolicach wsi Rossosznoje.