Konrad von Czettritz und Neuhauss (ur. 30 listopada 1890 roku w Berlinie, zm. 5 lutego 1946 roku w Ostendzie) – niemiecki wojskowy, generał major Wehrmachtu.
Biografia[]
Konrad von Czettritz und Neuhauss urodził się 30 listopada 1890 roku w Berlinie. W marcu 1913 roku rozpoczął służbę wojskową w kawalerii. Brał udział w I wojnie światowej, podczas której trzykrotnie został ranny. Następnie służył jako oficer karabinów maszynowych i szkoleniowiec. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego, Orderem Hohenzollernów i Srebrną Odznaką za Rany. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze, a od maja 1919 roku służył w Grenzschutz Ost. W 1921 roku trafił do sztabu 2. Dywizji Kawalerii. Następnie był instruktorem w Szkole Piechoty. W 1930 roku został przeniesiony do Ministerstwa Reichswehry. W czerwcu 1934 roku awansował na majora, w październiku 1936 roku na podpułkownika, a w sierpniu 1939 roku na pułkownika. W 1936 roku trafił do 2. Pułku Strzelców, a od listopada 1938 roku dowodził 12. Pułkiem Strzelców w 4. Dywizji Pancernej gen. Georga-Hansa Reinhardta.
Na jego czele brał udział w kampanii polskiej i walczył pod Mokrą oraz Piotrkowem Trybunalskim. Od listopada 1939 roku do końca wojny był komendantem poligonu Altengrabow. W lutym 1943 roku awansował na generała majora. 8 maja 1945 roku trafił do alianckiej niewoli.
Zmarł 5 lutego 1946 roku w niewoli, w szpitalu w Ostendzie, na terenie Belgii.