Konstanty Maria Józef Drucki-Lubecki (ur. 13 marca 1893 roku w Porochońsku, zm. wiosną 1940 roku w okolicach Kijowa) – polski wojskowy, pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. Podczas kampanii wrześniowej dowódca Wileńskiej Brygady Kawalerii.
Biografia[]
Konstanty Drucki-Lubecki urodził się 13 marca 1893 roku w Porochońsku, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Ukończył Nikołajewską Szkołę Kawalerii i w 1914 roku rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego. Brał udział w I wojnie światowej. W grudniu 1917 roku dołączył do polskiego szwadronu rtm. Konstantego Plisowskiego, a następnie służył w I Korpusie Polskim. Od 1918 roku służył w Wojsku Polskim. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie i został dyrektorem naukowym w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W 1927 roku awansował na podpułkownika, a w 1932 roku na pułkownika. W tym samym roku stanął na czele katedry taktyki w Wyższej Szkole Wojennej. We wrześniu 1938 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy Wileńskiej Brygady Kawalerii gen. Rudolfa Dreszera, a od sierpnia 1939 roku dowodził jednostką.
Na jej czele brał udział w kampanii wrześniowej i walczył pod Piotrkowem Trybunalskim. 26 września został ranny i trafił do sowieckiej niewoli. Był więziony w Samborze i Kijowie.
Został zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku w okolicach Kijowa, podczas zbrodni katyńskiej. Prawdopodobnie spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni. Symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.