Konstanty Plisowski herbu Odrowąż (ur. 8 czerwca 1890 roku w Nowosiółce, zm. w 1940 roku w Charkowie) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego, dowódca obrony twierdzy brzeskiej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Biografia[]
Konstanty Plisowski urodził się 8 czerwca 1890 roku w Nowosiółce w guberni podolskiej, na terytorium Imperium Rosyjskiego. Pochodził z wielodzietnej rodziny. Ukończył Korpus Kadetów w Odessie i w 1911 roku rozpoczął służbę w wojsku rosyjskim. Brał udział w I wojnie światowej. Po rewolucji bolszewickiej, służył w 4. Dywizji Strzelców Polskich i walczył z bolszewikami w okolicach Odessy i Tyraspola. Na czele 12. Dywizji Kawalerii pokonał 1400 km, z Odessy do Bobrujska. Następnie wycofał się do Besarabii i powrócił do Polski. Dołączył do Wojska Polskiego i brał udział w wojnie z Ukrainą. Na czele szwadronu przeprowadził szarżę pod Jazowcem, przez co jego oddział przyjął nazwę 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich. 1 sierpnia 1919 roku został awansowany na pułkownika. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej i walczył w bitwie pod Komarowem. 1 stycznia 1929 roku został awansowany na generała brygady. 31 grudnia 1930 roku przeszedł do rezerwy.
Po rozpoczęciu wojny obronnej we wrześniu 1939 roku, powrócił do służby. Dowodził obroną twierdzy brzeskiej, a następnie przebił się do Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" gen. Franciszka Kleeberga. Został zastępcą dowódcy Grupy Operacyjnej Kawalerii Władysława Andersa. Chwilowo dowodził Nowogródzką Brygadą Kawalerii. 28 września dostał się do niewoli sowieckiej i został przewieziony do obozu w Starobielsku.
Zginął podczas zbrodni katyńskiej, wiosną 1940 roku w okolicach Charkowa. Po ekshumacji został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Charkowie.