Kosynierzy z okresu powstania styczniowego.
Kosynierzy – polska formacja zbrojna walcząca w polskich powstaniach naorodowo-wyzwoleńczych. Zazwyczaj była to formacja pospolitego ruszenia. Ich hasłem była dewiza "Żywią i bronią".
Historia[]
Józef Chełmoński "Kosynier".
Kosynierzy po raz pierwszy zostali użyci podczas insurekcji kościuszkowskiej. Brakowało wtedy broni dla nowych rekrutów, a ratunkiem miało być przekucie wiejskich kos na sztorc. Sławy kosynierom przyniosła bitwa pod Racławicami, podczas której zdobyli oni rosyjskie działa, a Bartosz Głowacki swoją czapką ugasił lont armatni. Podczas powstania listopadowego również powołano oddziały kosynierów. Jednym z takich oddziałów na Litwie dowodziła Emilia Plater. Podczas powstania styczniowego, oddziały kosynierów były bardzo liczne, ponieważ brakowało broni. Podczas bitwy pod Węgrowem, kosynierzy Władysława Jabłonowskiego zdobyli rosyjskie działa, a podczas bitwy pod Grochowiskami kosynierzy pobili dwie roty Smoleńskiego Pułku Piechoty. W trakcie kampanii wrześniowej, w Gdyni, grupa ochotników została uzbrojona w kosy bojowe. W późniejszym czasie przezbrojono ich w broń palną.