Karol Wielki - pierwowzór króla
Król − tytuł osoby rządzącej państwem, który nabrał na znaczeniu w średniowieczu. Nazwa król pochodzi od imienia Karola Wielkiego. Insygniami królewskimi było złote jabłko, berło i korona.
Królowie istnieli już w starożytności. Przed republiką w Cesarstwie Rzymskim rządzili królowie etruscy. Także królowie władali państwami w starożytnej Mezopotamii i to 4 tysiące lat temu.
W średniowiecznej Europie król uchodził za panującego z woli Boga. Namaszczał go papież lub arcybiskup, bez zgody papieskiej królem nie można było zostać. Król był ważniejszy od książąt, natomiast wyższym tytułem był cesarz. Czasami jeden człowiek mógł władać więcej niż jednym państwem złączonym w unię personalną.
W nowożytności królowie zaczęli panować absolutnie, czyli władza osadzona była w ręku jednego człowieka. W XX wieku zaczęły upadać królestwa i zaczęły się tworzyć republiki. Aktualnie w europejskich monarciach, np. Wielkiej Brytanii, sprawuje on tylko funkcje reprezentacyjne.
Na męża panującej monarchini, który sam nie sprawuje władzy, mówi się książę małżonek lub szczególniej król małżonek.