Kurt Friedrich Konrad Feldt (ur. 22 listopada 1887 roku w Schmentau, zm. 11 marca 1970 roku w Berlinie) – niemiecki wojskowy, generał kawalerii Wehrmachtu. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne.
Biografia[]
Kurt Feldt urodził się 22 listopada 1887 roku w Schmentau (obecnie Smętowo Graniczne w województwie pomorskim). Służbę wojskową rozpoczął w 1908 roku. Po wybuchu I wojny światowej służył w 1. Dywizji Kawalerii. W lutym 1915 roku awansował na porucznika, a w czerwcu 1917 roku na kapitana. Był odznaczony obiema klasami Krzyża Żelaznego. Po zakończeniu działań wojennych początkowo służył w Grenzschutz Ost i uczestniczył w tłumieniu powstań śląskich. Później został przyjęty do Reichswehry. Jako pułkownik objął dowództwo nad 1. Brygadą Kawalerii.
Na jej czele brał udział w kampanii polskiej i walczył w Lasach Królewskich. Następnie jednostka została rozbudowana i przemianowana na 1. Dywizję Kawalerii. Uczestniczył w kampanii francuskiej i holenderskiej. Jego żołnierze dopuścili się zbrodni wojennych na czarnoskórych żołnierzach z Senegalu. Bezskutecznie próbował zdobyć Afsluitdijk. 20 czerwca 1940 roku zajął miasto Saumur nad Loarą, a po zakończeniu działań zbrojnych jego dywizję przerzucono na wschód. W czerwcu 1941 roku brał udział w operacji Barbarossa, a w sierpniu został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. Pod koniec listopada 1. Dywizja Kawalerii została przekształcona w 24. Dywizję Pancerną, a gen. Feldt pozostał jej dowódcą do kwietnia 1942 roku. Do lipca 1942 roku przebywał w rezerwie dowódczej, a następnie został dowódcą południowo-zachodniej Francji. Zwalczał partyzantów francuskich. Po lądowaniu w Normandii stanął na czele Korpus Feldt. Brał udział w walkach podczas operacji Market Garden. Pod koniec wojny został przeniesiony do Danii, gdzie dostał się do brytyjskiej niewoli, z której wyszedł po 3,5 roku. Nigdy nie odpowiedział za zbrodnie wojenne.
Zmarł 11 marca 1970 roku w Berlinie.