Kuszani – indoeuropejskie plemię, które w I wieku n.e. najechało Indie, pokonało Saków i Greków oraz osiedliło się na ziemiach od Pamiru i Afganistanu do Gangesu.
Historia[]
Kuszani najprawdopodobniej wywodzą się od ludu Yuezhi, mieszkającego na terenie Kotliny Tarymskiej. Na przełomie er zaczęli na nich naciskać Chińczycy, w wyniku czego Yuezhi pomaszerowali na zachód. Jest kilka teorii dotyczących ich tożsamości etnicznej:
- mogli być Tocharami - ludem indoeuropejskim, posługującym się językiem kentum;
- ludem irańskim, spokrewnionym z Sakami - także indoeuropejskim;
- lub ludem tureckim.
Około 75 najechali oni Indie, które już wtedy był rozdrobnione w wyniku śmierci Aśoki. Powoli zasymilowali się z miejscową ludnością, zaczął u nich dominować buddyzm. Państwo bogaciło się dzięki temu, że leżało na jedwabnym szlaku, łączącym Chiny z Zachodem. W państwie Kuszanów byli przedstawiciele wielu religii, m.in. hinduiści, buddyści, manicheiści, zoroastryści, chrześcijanie i inni. Kuszani mieli kontakty handlowe z Rzymem, Chinami, Indiami i Persją. Jednak w 240 roku podzielili się na wiele państewek i popadli w zależność od Persji Sasanidów. Potem zaczęli na nich także naciskać Guptowie od wschodu, którzy odzyskali siłę. W 375 roku nasunął się na nich z północy lud turecki, zwany Heftalitami lub Białymi Hunami.