Leopold Jan Cehak (ur. 29 października 1889 roku w Przemyślu, zm. 8 maja 1946 roku w Nicei) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 30. Dywizji Piechoty.
Biografia[]
Leopold Cehak urodził się 29 października 1889 roku w Przemyślu, na terenie Austro-Węgier. W 1914 roku ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, a w międzyczasie odbył jednoroczną służbę w Armii Austro-Węgier. Podczas wojny bałkańskiej został ponownie zmobilizowany do wojska. Następnie brał udział w I wojnie światowej. Walczył w Rumunii i we Włoszech. W 1917 roku został rany, a od listopada 1918 roku służył w Wojsku Polskim. Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej podczas której walczył o Przemyśl i Lwów. Następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W marcu 1920 roku ukończył kurs w Centrum Studiów Artyleryjskich w Toruniu. Później został instruktorem w tej uczelni. W 1922 roku awansował na podpułkownika, a w 1924 roku na pułkownika. W styczniu 1923 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy 3. Pułku Artylerii Polowej Legionów, a od maja 1925 roku dowodził jednostką. W styczniu 1932 roku objął dowództwo nad 6 Grupą Artylerii we Lwowie, a od marca 1932 roku dowodził piechotą dywizyjną 19. Dywizji Piechoty. W grudniu 1934 roku został szefem Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. W styczniu 1936 roku otrzymał awans na generała brygady. W styczniu 1938 roku stanął na czele 30. Dywizji Piechoty. W marcu 1939 roku jednostka została zmobilizowana i podporządkowana Grupie Operacyjnej Piotrków gen. Wiktora Thomméego.
Po rozpoczęciu kampanii wrześniowej walczył pod Wolą Cyrusową i Jeżowem, a następnie wycofał się do Twierdzy Modlin. 29 września 1939 roku uczestniczył w rozmowach kapitulacyjnych z niemieckim generałem Adolfem Straussem. Trafił do niewoli i był jeńcem oflagu VIII E Johannisbrunn i VII A Murnau. Wolność odzyskał w kwietniu 1945 roku. Po wojnie wyjechał do Francji.
Zmarł 8 maja 1946 roku w Nicei. Spoczął na cmentarzu Caucade.