Lothar Rendulic (ur. 23 października 1887 roku w Wiener Neustadt, zm. 18 stycznia 1971 roku w Eferding) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał pułkownik Wehrmachtu. Zbrodniarz wojenny.
Biografia[]
Lothar Rendulic urodził się 23 października 1887 roku w Wiener Neustadt. Ukończył studia prawnicze i w 1907 roku rozpoczął studia w Terezjańskiej Akademii Wojskowej. W 1910 roku dołączył do Armii Austro-Węgier. Podczas I wojny światowej walczył w Galicji i we Włoszech. Wojnę zakończył jako kapitan. W 1920 roku został przyjęty do austriackich sił zbrojnych. Służył w Ministerstwie Wojska. W 1932 roku dołączył do NSDAP. W latach 1933-1934 był attaché wojskowym w Paryżu. W grudniu 1934 roku objął dowództwo nad brygadą szybką w Wiedniu. Przez przynależność do NSDAP, w lutym 1936 roku został wysłany na emeryturę. Po anschlussie Austrii, w stopniu pułkownika został przyjęty do Wehrmachtu.
Podczas kampanii polskiej był szefem sztabu XVII Korpusu Armijnego gen. Wernera Kienitza. W grudniu 1939 roku awansował na generała majora. W czerwcu 1940 roku objął dowództwo nad 14. Dywizją Piechoty i na jej czele brał udział w kampanii francuskiej. Od października 1940 roku dowodził 52. Dywizją Piechoty. Uczestniczył w operacji Barbarossa. W grudniu 1941 roku otrzymał awans na generała porucznika i Złoty Krzyż Niemiecki. W listopadzie 1942 roku stanął na czele XXXV Korpusu Armijnego, a miesiąc później awansował na generała piechoty. Od sierpnia 1943 roku dowodził 2. Armią Pancerną. Prowadził liczne operacje przeciwpartyzanckie w Jugosławii, m.in: operację Kugelblitz. Dopuścił się licznych zbrodni wojennych. W kwietniu 1944 roku otrzymał awans na generała pułkownika, a w czerwcu stanął na czele 20. Armii Górskiej w Finlandii. Podczas wojny lapońskiej stosował taktykę spalonej ziemi. Od stycznia 1945 roku dowodził Grupą Armii Północ, a następnie Grupą Armii Kurlandia. W kwietniu 1945 roku Adolf Hitler odwołał dowódcę Grupy Armii Południe gen. Otto Wöhlera i na jego miejsce wyznaczył gen. Rendulica. Pod koniec wojny dostał się do amerykańskiej niewoli. Był sądzony w procesie dowódców na Bałkanach i za zbrodnie wojenne został skazany na 20 lat więzienia. W styczniu 1951 roku wyrok obniżono do 10 lat. W tym samym roku odzyskał wolność.
Wydał swoje wspomnienia, w których powielał mit, że Wehrmacht nie popełniał zbrodni wojennych, a odpowiedzialność za nie ponosi Waffen-SS.
Zmarł 18 stycznia 1971 roku w Eferding.