Lucjusz I (ur. w Rzymie, zm. 5 marca 254 tamże) − 22. papież w okresie od 25 czerwca 253 do 5 marca 254, święty Kościoła katolickiego.
Biografia[]
Lucjusz urodził się w Rzymie jako syn Porfiriusza. Biskupem Rzymu został najprawdopodobniej 25 czerwca 253 po śmierci Korneliusza. Jego pontyfikat przypadł na wzmożone prześladowania chrześcijan przez cesarza rzymskiego Treboniana Gallusa, który to wygnał Lucjusza I do Centumcellae. Powrót papieża do Rzymu był możliwy jeszcze w roku wyboru, kiedy to na tron rzymski wstąpił Walerian I. Wytrwałości w posłudze papieskiej gratulował Lucjuszowi Cyprian z Kartaginy.
W sprawach wiary Lucjusz I prowadził liberalną politykę w stosunku do odstępców od wiary, tzw. „upadłych”, za co był krytykowany przez zwolenników antypapieża Nowacjana.
Według Liber Pontificalis zginął śmiercią męczeńską w Rzymie. Z kolei Katalog Liberiusza podaje, że papież ten umarł śmiercią naturalną 4 lub 5 marca 254. Został pochowany w Katakumbach świętego Kaliksta. Kościół katolicki czci Lucjusza I w liturgii 4 marca.