Ludwik Alojzy, książę Hohenlohe-Waldenburg-Bartenstein (ur. 18 sierpnia 1765 roku w Bartenstein, zm. 30 maja 1829 roku w Lunéville) – niemiecki książę, wojskowy, feldmarszałek austriacki i marszałek francuski. Uczestnik wojen rewolucyjnej Francji i wojen napoleońskich.
Biografia[]
Ludwig von Hohenlohe-Bartenstein urodził się 18 sierpnia 1765 roku w Bartenstein, w księstwie Hohenlohe-Bartenstein. Pochodził z rodziny książęcej. W 1784 roku rozpoczął służbę w wojsku Palatynatu Reńskiego, ale w 1792 roku zrezygnował i jako pułkownik dołączył do pułku francuskich emigrantów dowodzonego przez księcia Ludwika Józefa de Bourbona-Condé. Następnie służył w armii holenderskiej i został otoczony przez gen. Jeana-Charlesa Pichegru, ale udało mu się wycofać. Po kapitulacji Holandii dołączył do armii austriackiej i kontynuował walkę w wojnach rewolucyjnej Francji. W 1799 roku książę Karol Ludwik Habsburg awansował go na generała majora, a w 1806 roku otrzymał stopień Feldmarschallleutnanta. Od 1807 roku był gubernatorem Galicji. Napoleon zaproponował mu przywrócenie księstwa Hohenlohe-Bartenstein, pod warunkiem przystąpienia do Związku Reńskiego, ale odmówił i zostało ono przekazane Królestwu Wirtembergii. Podczas wojny V koalicji dowodził austriacką dywizją piechoty w IV Korpusie gen. księcia Franza Serapha von Orsini-Rosenberga. Walczył w bitwach pod Eckmühl, Aspern i Wagram. Następnie objął dowództwo nad 2. Dywizją Piechoty w III Korpusie gen. Ignáca Gyulay'a. Brał udział w bitwach pod Bar-sur-Aube i La Rothière. Po ostatecznej klęsce Napoleona i restauracji Burbonów, w lipcu 1816 roku przeszedł do armii francuskiej. Otrzymał awans na generała porucznika, a później objął dowództwo nad Legionem Niemieckim, uważanym za pierwowzór Legii Cudzoziemskiej. W 1823 roku uczestniczył w interwencji w Hiszpanii, a w 1827 roku król Karol X nadał mu tytuł marszałka.
Zmarł 31 maja 1829 roku w Lunéville.