Ludwik Kicki herbu Gozdawa (ur. 16 sierpnia 1791 roku w Warszawie, zm. 26 maja 1831 roku pod Ostrołęką) – polski wojskowy w stopniu generała dywizji, wolnomularz. Uczestnik wojen napoleońskich i powstania listopadowego.
Biografia[]
Ludwik Kicki urodził się 16 sierpnia 1791 roku w Warszawie. Był synem Onufrego i Józefy Szydłowskiej. W kwietniu 1807 roku jako podporucznik został powołany do 1. Pułku Szwoleżerów Gwardii, ale za namową księcia Józefa Poniatowskiego dołączył do Armii Księstwa Warszawskiego. Podczas wojny polsko-austriackiej walczył pod Raszynem, Sandomierzem i Lwowem. W październiku 1809 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari. W 1811 roku został adiutantem księcia Poniatowskiego. W trakcie inwazji na Rosję brał udział w bitwach pod Smoleńskiem, Borodino, Tarutino i nad Berezyną. W październiku 1812 roku został nagrodzony Krzyżem Legii Honorowej. Wraz z ks. Poniatowskim uczestniczył w bitwie pod Lipskiem. Po klęsce Napoleona przeszedł do Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego i został adiutantem księcia Konstantego. W marcu 1821 roku zakończył służbę wojskową.
Po wybuchu powstania listopadowego powrócił do służby. W lutym 1831 roku otrzymał awans na generała dywizji. Dowodził brygadą jazdy w bitwach pod Białołęką, Olszynką Grochowską, Wawrem, Dębem Wielkiem i Iganiami. 26 maja 1831 roku podczas bitwy pod Ostrołęką dokonał szarży na siły rosyjskie i poległ w walce.
Spoczął we wsi Kruki.