Luigi Reverberi (ur. 12 września 1892 roku w Cavriago, zm. 22 czerwca 1954 roku w Mediolanie) – włoski wojskowy w stopniu generała brygady. Podczas II wojny światowej dowódca 2. Dywizji Alpejskiej "Tridentina".
Biografia[]
Luigi Reverberi urodził się 12 września 1892 roku w Cavriago. Ukończył Akademię Wojskową w Modenie i w 1913 roku rozpoczął służbę wojskową. Podczas wojny włosko-tureckiej walczył w Libii. Brał udział w I wojnie światowej i uczestniczył w bitwie pod Isonzo. W 1926 roku awansował na podpułkownika, a w 1935 roku na pułkownika. W 1939 roku został szefem sztabu Korpusu Desantowego i wkrótce awansował na generała brygady. W 1941 roku objął dowództwo nad XXVI Korpusem w Albanii. Od 1942 roku dowodził 2. Dywizją Alpejską "Tridentina" walczącą na froncie wschodnim. Po sowieckiej operacji Mały Saturn Korpus Alpejski gen. Gabriele Nasciego którego częścią była dywizja, został zmuszony do odwrotu. Gen. Reverberi poprowadził swoich żołnierzy w bitwie pod Nikołajewką, podczas której udało im się wyjść z okrążenia. 3. Dywizja Alpejska "Julia" gen. Umberto Ricagno i 4. Dywizja Alpejska "Cuneense" gen. Emilio Battistiego zostały rozbite, a ich dowódcy wpadli do niewoli. Gen. Reverberi powrócił do Włoch, a po kapitulacji został aresztowany przez wojska niemieckie. Był jeńcem obozu jenieckiego w Poznaniu. Oświadczył, że chce służyć w Włoskiej Republice Socjalnej i uzyskał zezwolenie na wyjazd do Francji, gdzie nawiązał kontakty z francuskim ruchem oporu. Wkrótce został ponownie aresztowany i trafi do obozu w Wietzendorf, a później do Poznania. Po bitwie o Poznań został uwolniony przez żołnierzy Armii Czerwonej.
We wrześniu 1945 roku powrócił do Włoch, a w 1947 roku awansował na generała porucznika. W 1946 roku został oskarżony o współpracę z reżimem faszystowskim i wkrótce przeszedł na emeryturę. Opublikował wspomnienia z czasów walk w ZSRR.
Zmarł na zawał serca 22 czerwca 1954 roku w Mediolanie. Spoczął w rodzinnym grobowcu w Montecchio Emilia.