Luther von Branschweig (ur. 1275, zm. 18 kwietnia 1335) – 18. wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego. Urząd ten pełnił w latach 1331-1335.
Biografia[]
Był członkiem dynastii Welfów. Był też synem Albrechta I Wielkiego i Adelajdy, oraz najmłodszym z rodzeństwa. W 1300 wstąpił w szeregi Zakonu. Jego kariera rozpoczęła się w 1308, gdyż został komturem Golubiu. Rok później został domowym komturem Dzierzgonia, a w 1313 został domowym komturem Malborka. W 1314 został Wielkim szatnym Zakonu i komturem Dzierzgonia. 17 lutego 1331 został nowym mistrzem Zakonu po nagłej śmierci Wernera Orselna, który zginął w zamachu przeprowadzonym przez obłąkanego rycerza Jana von Endorfa. Kontynuował podbój Kujaw. Nakazał Dytrykowi von Altenburg inwazje na Wielkopolskę. Podczas inwazji dotarł aż do Kalisza. Zniszczył ziemię wokół miasta. Bitwa pod Płowcami w 1331 nie zatrzymała kolejnych najazdów Zakonu. Rok później armia Zakonu opanowała Brześć Kujawski i Inowrocław, tym samym podbijając Kujawy. Mimo wojny, Luther unikał jakichkolwiek zbędnych działań wojskowych. Skupił się również na reformy religijne. Pisał książki i wiersze o tematyce teologicznej. Kazał przebudować zamek w Malborku, aby wyglądał bardziej jak rezydencja cesarza, a nie jak klasztor. Przeprojektował kaplicę św. Anny i budowę mauzoleum wielkich mistrzów.
Zmarł 18 kwietnia 1335. Został pochowany w katedrze w Kwidzynie.