Małgorzata Adelajda Maria Orleańska, fr. Marguerite Adélaïde Marie d’Orléans (ur. 16 lutego 1846 w Paryżu, zm. 25 października 1893 tamże) - francuska księżniczka, wnuczka króla Francuzów Ludwika Filipa I, żona polskiego księcia Władysława Czartoryskiego, syna ks. Adama Jerzego Czartoryskiego.
Życiorys[]
Pochodzenie[]
Urodziła się 16 lutego 1846 w Paryżu, była trzecim dzieckiem i pierwszą córką Ludwika Karola Orleańskiego (1814–1896), księcia Nemours, syna króla Francuzów Ludwika Filipa I (1773-1850) i Marii Amelii Burbon-Sycylijskiej (1782-1866), i jego żony Wiktorii (1822–1857). Dzień po narodzinach została ochrzczona w w obrządku łacińskim w pałacu Tuileries. Jej rodzicami chrzestnymi byli stryj Franciszek (1818–1900), książę Joinville oraz cioteczna babka Eugenia Adelajda (1777–1847). Miała dwóch braci Ferdynanda i Gastona i siostrę Blankę. Gdy miała jedenaście lat, zmarła jej matka.
Małgorzata w dzieciństwie
Małżeństwo[]
W 1865 związała się romantycznie ze swoim kuzynem Ludwikiem (1845-1866), księciem Condé, ale jego przedwczesna śmierć w następnym roku zniweczyła plany o małżeństwie.
15 stycznia 1872 w Chantilly wyszła za mąż za polskiego księcia Władysława Czartoryskiego (1828-1894), syna ks. Adama Jerzego Czartoryskiego (1770-1861) i ks. Anny Zofii z domu Sapieżanki (1799-1864), który po ojcu został głową rodu Czartoryskich i przywódcą stronnictwa politycznego Hôtel Lambert. Urodziła Adama Ludwika (1872–1937) i Witolda Kazimierza (1876–1911). Była osobą pobożną, bardzo dobrze traktowała swojego pasierba Augusta Franciszka.
Zmarła 25 października 1893 w Paryżu, została pochowana w Sieniawie.