Mauritz von Wiktorin (ur. 13 sierpnia 1883 roku w Hainburgu nad Dunajem, zm. 16 sierpnia 1956 roku w Norymberdze) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Mauritz von Wiktorin urodził się 13 sierpnia 1883 roku w Hainburgu nad Dunajem, na terenie Austro-Węgier. W 1904 roku rozpoczął służbę wojskową. Brał udział w I wojnie światowej i był odznaczony Orderem Korony Żelaznej, Krzyżem Zasługi Wojskowej i Krzyżem Żelaznym II klasy. Po zakończeniu wojny, służył w sztabie armii austriackiej. W 1935 roku, został z niej wydalony, za kontakty z władzami niemieckimi. Był zwolennikiem przyłączenia Austrii do Niemiec, a po anschlussie, w stopniu generała porucznika, został przyjęty do Wehrmachtu. W lipcu 1938 roku został dowódcą 20. Dywizji Piechoty.
Generałowie Mauritz von Wiktorin, Heinz Guderian i Siemion Kriwoszein, na paradzie w Brześciu, 22 września 1939 roku.
Na czele dywizji brał udział w kampanii polskiej. 20. Dywizja Piechoty wchodziła w skład XIX Korpusu Armijnego gen. Heinza Guderiana. Uczestniczył w bitwach w Borach Tucholskich, pod Krojantami, o Zambrów i Twierdzę Brzeską. 22 września 1939 roku, wraz z gen. Guderianem i gen. Siemionem Kriwoszeinem, uczestniczył w sowiecko-niemieckiej paradzie w Brześciu. W maju 1940 roku uczestniczył w kampanii francuskiej i belgijskiej. 15 sierpnia 1940 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W październiku 1940 roku został dowódcą XXVIII Korpusu Armijnego. Brał udział w operacji Barbarossa, a jego korpus został włączony do Grupy Armii Północ feldmarszałka Fedora von Bocka. Uczestniczył w blokadzie Leningradu. W kwietniu 1942 roku trafił do rezerwy Führera. W maju 1942 roku został dowódcą XIII Okręgu Wojskowego w Norymberdze. Po zamachu na Hitlera został odwołany i zakończył służbę wojskową.
Zmarł 16 sierpnia 1956 roku w Norymberdze.