Jan Maurycy Hauke herbu Bosak (ur. 26 października 1775 roku w Seifersdorf, zm. 29 listopada 1930 roku w Warszawie) – polski hrabia, wojskowy, generał artylerii Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej, insurekcji kościuszkowskiej, wojen napoleońskich i wojny polsko-austriackiej. Przeciwny wybuchowi powstania listopadowego, został zabity w noc listopadową, przed Pałacem Namiestnikowskim w Warszawie.
Biografia[]
Maurycy Hauke urodził się 26 października 1775 roku w Seifersdorf, w Saksonii. Pochodził z arystokratycznego rodu. Służbę wojskową rozpoczął w 1790 roku. Studiował w Szkole Artylerii w Warszawie. Brał udział w wojnie z Rosją i insurekcji kościuszkowskiej. Po upadku powstania, odszedł z wojska. W 1798 roku wstąpił do Legionów Polskich we Włoszech. Uczestniczył w wojnach napoleońskich. Następnie przeszedł do Armii Księstwa Warszawskiego i przez chwilę był szefem sztabu armii. W 1807 roku został awansowany na generała brygady. Brał udział w wojnie polsko-austriackiej. W 1815 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim Królestwa Kongresowego. Był dyrektorem generalnym Rządowej Komisji Wojny i zastępcą ministra wojny. W 1816 roku został ministrem wojny. W uznaniu zasług, przez władze rosyjskie został mianowany hrabią.
Po wybuchu powstania listopadowego, próbował powstrzymać powstańców. Zginął 29 listopada 1830 roku, przed Pałacem Namiestnikowskim. Jadąc powozem koło Pałacu Namiestnikowskiego, napotkał grupę podchorążych, którzy namawiali go do udziału w zrywie. Hauke nazwał to głupotą i został przez nich zastrzelony.
Został pochowany w kościele Kapucynów w Warszawie.
Jego potomkami byli: generał powstania styczniowego Józef Hauke-Bosak, książę Bułgarii Aleksander I Battenberg, książę Edynburga Filip, król Hiszpanii Filip i król Zjednoczonego Królestwa Karol III.