Max Horn (ur. 29 marca 1889 roku w Hamburgu, zm. 2 listopada 1981 roku w Norymberdze) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Max Horn urodził się 29 marca 1889 roku w Hamburgu. W kwietniu 1908 roku rozpoczął służbę wojskową. Uczestniczył w I wojnie światowej, a w styczniu 1917 awansował na kapitana. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w Reichswehrze. W kwietniu 1927 roku trafił do Biura Reichsmarine w Hamburgu. W marcu 1930 roku awansował na majora, a w październiku 1932 roku ukończył kursy ciężkiej broni piechoty na poligonie Döberitz. W kwietniu 1934 roku otrzymał awans na podpułkownika, a w styczniu 1936 na pułkownika. W październiku 1935 roku objął dowództwo nad 32. Pułkiem Piechoty.
Na jego czele, w składzie 24. Dywizji Piechoty gen. Friedricha Olbrichta uczestniczył w kampanii wrześniowej. Walczył nad Wartą, Bzurą i pod Warszawą. W październiku 1939 roku awansował na generała majora, a w styczniu 1940 roku zastąpił gen. Theodora Groppe na stanowisku 214. Dywizji Piechoty. W kwietniu 1940 roku uczestniczył w kampanii norweskiej, a po jej zakończeniu pełnił służbę okupacyjną. W październiku 1941 roku otrzymał awans na generała porucznika, a w kwietniu 1944 roku trafił do rezerwy dowódczej. Jednocześnie został oddelegowany do Grupy Armii Północ gen. Georga Lindemanna. W sierpniu 1944 roku stanął na czele 203. Dywizji Bezpieczeństwa zwalczającej partyzantkę sowiecką na Białorusi. W październiku 1944 roku jednostka została przekształcona w 203. Dywizję Piechoty, a miesiąc później został odwołany i trafił do rezerwy. Wkrótce został szefem sztabu 607. Dywizji z.b.V., a w kwietniu 1945 roku ponownie trafił do rezerwy. Pod koniec wojny dostał się do brytyjskiej niewoli, którą opuścił w lipcu 1947 roku.
Zmarł 2 listopada 1981 roku w Norymberdze.