Mehmed III (ur. 26 maja 1566, zm. 22 grudnia 1603) – 13. sułtan Imperium Osmańskiego z dynastii Osmanów, rządzący w latach 1595-1603. Był synem sułtana Murada III i Safiye. Ojciec sułtanów: Ahmeda I oraz Mustafy I Szalonego.
Biografia[]
Mehmed III urodził się w 1566 roku jako jeden z 17 synów Murada III. Został przygotowany do objęcia tronu już w 1583 roku. Początkowo służył jako gubernator Manisy. W 1595 roku po śmierci swojego ojca, Mehmed III został sułtanem w wieku 29 lat. Dla bezpieczeństwa wymordował swoich 16 braci, co było zgodne z tradycją zapoczątkowaną przez sułtana Mehmeda II Zdobywcę w XV. wieku. Sułtan przeciwieństwie do swojego ojca nie ulegał wpływom haremu.
Mehmed III planował aneksję na Mołdawię i Wołoszczyznę. Hetman Rzeczpospolitej Obojga Naordów - Jana Zamoyskiego uniemożliwił mu ten cel.
Po zasiadnięciu na tronie w 1595 roku, niepowodzenia militarne utrata twierdzy Esztergom w 1595 roku i Gyor, zmusiła sułtana do objęcia osobistego dowództwa nad armią. Kampanie przyniosła owocne skutki w wyniku których w 1596 roku Mehmed III zajął Eger i pokonał Maksymiliana Habsuburga w bitwie pod Mezokeresztes w której wojska chrześcijan poniosły wielką klęske. Jednak turcy nie potrafili wykorzystać tego zwycięstwa. Po powrocie do stolicy przywitano zwycięskiego sułtana, który planował nową kampanie jednak ten cel uniemożliwiła mu choroba.
W 1599 roku Imperium wstrząsnął bunt tzw. dżelalich. Bunt zorganizował pierworodny syn sułtana - Sehzade Mahmud, lecz nie udało mu się jednak osiągnąć i został zamordowany z rozkazu sułtana.
W 1603 roku cesarz Persji - Abbasa I Wielkiego odebrał Imperium Azerbejdżan.
Mehmed III zmarł nagle w 1603 roku (w wieku 37 lat), po 8-letnim panowaniu. Jego następcą został jego 13-letni syn - Ahmed I.