
Starożytny Bliski Wchód w I poł. II tysiąclecia p.n.e
Mezopotamia – kraina historyczna położona na terenie współczesnego Iraku, jedno z miejsc narodzin cywilizacji.
Etymologia[]
Nazwa Mezopotamia pochodzi od greckiego mezo potamos (między rzekami).
Historia[]
Miejscem narodzin rolnictwa był Bliski Wschód. Ludzie znaleźli tam sprzyjające warunki klimatyczne, oraz urodzajne ziemie, których pas ciągnący się od Zatoki Perskiej do Morza Śródziemnego nazywano Żyznym Półksiężycem. Najbardziej wysuniętą na wschód częścią tego obszaru była Mezopotamia. Kraina ta leżała między rzekami - Eufratem i Tygrysem. Na wiosnę ich wody gwałtownie przybierały i zalewały nadbrzeżne pola, użyźniając glebę mułem. Mieszkańcy Mezopotamii nauczyli się więc budować kanały nawadniające, tamy i wały przeciwpowodziowe. Chroniły one osady przed powodziami, a zarazem umożliwiały nawadnianie pól uprawnych położony z dala od brzegów rzek. Rzeki były również dogodnym szlakiem komunikacyjnym, ułatwiającym podróżowanie oraz przewożenie towarów między osadami.
Języki[]
- sumeryjski
- elamicki
- akadyjski
- ameryjski
- hurycki
- hetycki
Znane rzeki[]
- Eufrat
- Tygrys
- Chabur