Michał Heydenreich ps. Kruk (ur. 19 września 1831 roku w Warszawie, zm. 9 kwietnia 1886 we Lwowie) – generał powstania styczniowego, podpułkownik Armii Imperium Rosyjskiego.
Biografia[]
Michał Heydenreich urodził się 19 września 1831 roku w Warszawie jako syn Niemca i Francuzki. Uczył się na Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu. W 1862 roku w stopniu podpułkownika został przydzielony do sztabu 2. Dywizji Kawalerii, stacjonującej w Królestwie Kongresowym. Był członkiem tajnego Koła Oficerów Polskich w Petersburgu, prowadzonym przez Zygmunta Sierakowskiego. W Komitecie Centralnym Narodowym był członkiem wydziału wojny.
Po wybuchu powstania styczniowego, latem 1863 roku został wybrany naczelnikiem wojennym województw podlaskiego i lubelskiego. Uporządkował i zorganizował małe oddziały powstańcze, nad którymi objął dowództwo. 24 lipca jego oddział poniósł klęskę pod Kaniwolą, a następnie odniósł zwycięstwo w drugiej bitwie pod Chruśliną. 8 sierpnia rozbił w bitwie pod Żyrzynem rosyjski konwój poczty pieniężnej osłaniany przez 550 żołnierzy i 2 działa. Udało mu się wziąć do niewoli dużą liczbę żołnierzy rosyjskich i przejąć sumę 200 000 rubli, co było jednym z większych sukcesów sił powstańczych.
22 sierpnia został awansowany do stopnia generała. Jego oddział został rozbity w bitwie pod Fajsławicami, a gen. Heydenreich przebił się do Galicji, gdzie planował utworzyć kolejne partie powstańcze i przebić się na Lubelszczyznę. Nie udało mu się zgromadzić nowych partii powstańczych i z nielicznym oddziałem przebił się w lubelskie. Poniósł klęskę w bitwie pod Kockiem.
Podczas planowania utworzenia regularnego wojska, był planowany przez Romualda Traugutta do objęcia dowództwa nad I Korpusem. Upadek powstania przekreślił te plany, a on sam zmuszony był emigrować do Francji, a następnie Wielkiej Brytanii.
W latach 1870-1871 uczestniczył w wojnie francusko-pruskiej. W 1872 roku został członkiem paryskiej loży masońskiej. Ostatecznie osiadł w Galicji, gdzie prowadził warsztat rzemieślniczy we Lwowie.
Zmarł 9 kwietnia 1886 roku i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.
21 stycznia 1933 roku został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego Krzyżem Niepodległości z Mieczami.